ابن عاصم بن صهیب واسطی مکنی به ابوالحسن. از محدثان بود. در سال 105 هجری قمری متولد شد. وی شخصی پرهیزکار و پارسا و اصلش از واسط بود ولی در بغداد سکونت گزید و در سال 201 هجری قمری در همان شهر درگذشت. (از الاعلام زرکلی از تذکره الحفاظ ج 1 ص 291 و میزان الاعتدال ج 2 ص 228 و تاریخ بغداد ج 11 ص 436). و نیز رجوع به ابوالحسن (علی بن عاصم...) شود ابن محمد بن عبدالرحیم بن دینار بصری واسطی کاتب. مکنی به ابوالحسین. رجوع به علی بصری (ابن محمدبن...) شود ابن ابی محمد بن ابی سعد بن عبدالله واسطی. مشهور به دیوانی و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی دیوانی شود
ابن عاصم بن صهیب واسطی مکنی به ابوالحسن. از محدثان بود. در سال 105 هجری قمری متولد شد. وی شخصی پرهیزکار و پارسا و اصلش از واسط بود ولی در بغداد سکونت گزید و در سال 201 هجری قمری در همان شهر درگذشت. (از الاعلام زرکلی از تذکره الحفاظ ج 1 ص 291 و میزان الاعتدال ج 2 ص 228 و تاریخ بغداد ج 11 ص 436). و نیز رجوع به ابوالحسن (علی بن عاصم...) شود ابن محمد بن عبدالرحیم بن دینار بصری واسطی کاتب. مکنی به ابوالحسین. رجوع به علی بصری (ابن محمدبن...) شود ابن ابی محمد بن ابی سعد بن عبدالله واسطی. مشهور به دیوانی و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی دیوانی شود
ابن سعد بیوسی احمدی شافعی اشعری. از عالمان هیئت بودو در نظم سخن دست داشت. او راست: 1- فتح ذی الصفات السنیه، که در سال 1178 هجری قمری از تألیف آن فراغت یافت. 2- منظومۀ النفخه الزکیه فی العمل بالجهه الجیبیه. (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس الخدیویه ج 5 ص 327. هدیهالعارفین ج 1 ص 769. فهرس الازهریه ج 6 ص 379)
ابن سعد بیوسی احمدی شافعی اشعری. از عالمان هیئت بودو در نظم سخن دست داشت. او راست: 1- فتح ذی الصفات السنیه، که در سال 1178 هجری قمری از تألیف آن فراغت یافت. 2- منظومۀ النفخه الزکیه فی العمل بالجهه الجیبیه. (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس الخدیویه ج 5 ص 327. هدیهالعارفین ج 1 ص 769. فهرس الازهریه ج 6 ص 379)
دهی است از دهستان تبادکان، بخش حومه شهرستان مشهد. واقع در 69هزارگزی شمال مشهد. ناحیه ای است جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 17 تن سکنه. آب آن از رودخانه تأمین می شود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
دهی است از دهستان تبادکان، بخش حومه شهرستان مشهد. واقع در 69هزارگزی شمال مشهد. ناحیه ای است جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 17 تن سکنه. آب آن از رودخانه تأمین می شود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
ابن عبدالله ادرنوی رومی حنفی. وی منطقی بود و درسال 1220 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- حاشیه بر شرح فناری بر ایساغوجی، در منطق. 2- الفوائد الوحیدیه علی الولدیه. (از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 773)
ابن عبدالله ادرنوی رومی حنفی. وی منطقی بود و درسال 1220 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- حاشیه بر شرح فناری بر ایساغوجی، در منطق. 2- الفوائد الوحیدیه علی الولدیه. (از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 773)
ابن حمزه بن عبدالله اسدی کوفی، مشهور به کسائی و مکنّی به ابوالحسن. مقری و تجویددان و لغوی و نحوی و شاعر. رجوع به کسائی شود ابن داوودبن یحیی بن کامل بن یحیی بن جبارۀ زبیری قرشی اسدی، ملقّب به نجم الدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی زبیری شود ابن دبیس بن صدقه بن منصور اسدی مزیدی. آخرین تن از حکام بنی مزید در حله. رجوع به علی مزیدی (ابن دبیس بن...) شود ابن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی میثمی شود
ابن حمزه بن عبدالله اسدی کوفی، مشهور به کسائی و مکنّی به ابوالحسن. مقری و تجویددان و لغوی و نحوی و شاعر. رجوع به کسائی شود ابن داوودبن یحیی بن کامل بن یحیی بن جبارۀ زبیری قرشی اسدی، ملقّب به نجم الدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی زبیری شود ابن دبیس بن صدقه بن منصور اسدی مزیدی. آخرین تن از حکام بنی مزید در حله. رجوع به علی مزیدی (ابن دبیس بن...) شود ابن اسماعیل بن شعیب بن میثم بن یحیی تمار اسدی کوفی بصری میثمی، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی میثمی شود
ابن ظافربن حسین ازدی مصری مالکی، ملقّب به جمال الدین و مکنّی به ابوالحسن. فقیه و اصولی و متکلم و مورخ و اخباری و ادیب و سیاستمدار بود و در نظم سخن نیز دست داشت. وی در سال 565 یا 567 هجری قمری متولد شد و مدتی سمت وزارت الملک الاشرف موسی بن الملک العادل را به عهده داشت. سپس وزارت را فروگذاشت و به مصر بازگشت و در آنجا در سال 613 یا 623 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- اخبارالشجعان. 2- اساس السیاسه. 3- بدایعالبدایه فیمن قال شعراً علی البدیهه. 4- الدول المنقطعه، در حدود 4 مجلد. 5- غرائب التنبیهات. و نیز او را اشعاری است. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 113). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: سیرالنبلاء ذهبی ج 13 ص 131. الوافی صفدی ج 12 ص 77. فهرس المؤلفین. معجم الادباء ج 13 ص 264. فوات الوفیات ابن شاکر ج 2 ص 51. کشف الظنون ص 74 و سایر صفحات. ایضاح المکنون ج 1 ص 42 و ج 2 ص 562. فهرس الخدیویه ج 4 ص 210. فهرس المخطوطات المصورۀ سید ج 2 ص 63. هدیهالعارفین ج 1 ص 706. و نیز رجوع به ابن ظافر ازدی شود ابن عبدالله بن علی بن محمد بن یوسف بن سلیمان بن عمر ازدی، مشهور به ابن استجی. عالم و ادیب و شاعر (377- 455 هجری قمری) او را تصانیف بسیاری است. (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 92. الصلۀ ابن بشکوال ج 1 ص 408 و لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 240)
ابن ظافربن حسین ازدی مصری مالکی، ملقّب به جمال الدین و مکنّی به ابوالحسن. فقیه و اصولی و متکلم و مورخ و اخباری و ادیب و سیاستمدار بود و در نظم سخن نیز دست داشت. وی در سال 565 یا 567 هجری قمری متولد شد و مدتی سمت وزارت الملک الاشرف موسی بن الملک العادل را به عهده داشت. سپس وزارت را فروگذاشت و به مصر بازگشت و در آنجا در سال 613 یا 623 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- اخبارالشجعان. 2- اساس السیاسه. 3- بدایعالبدایه فیمن قال شعراً علی البدیهه. 4- الدول المنقطعه، در حدود 4 مجلد. 5- غرائب التنبیهات. و نیز او را اشعاری است. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 113). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: سیرالنبلاء ذهبی ج 13 ص 131. الوافی صفدی ج 12 ص 77. فهرس المؤلفین. معجم الادباء ج 13 ص 264. فوات الوفیات ابن شاکر ج 2 ص 51. کشف الظنون ص 74 و سایر صفحات. ایضاح المکنون ج 1 ص 42 و ج 2 ص 562. فهرس الخدیویه ج 4 ص 210. فهرس المخطوطات المصورۀ سید ج 2 ص 63. هدیهالعارفین ج 1 ص 706. و نیز رجوع به ابن ظافر ازدی شود ابن عبدالله بن علی بن محمد بن یوسف بن سلیمان بن عمر ازدی، مشهور به ابن استجی. عالم و ادیب و شاعر (377- 455 هجری قمری) او را تصانیف بسیاری است. (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 92. الصلۀ ابن بشکوال ج 1 ص 408 و لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 240)
ابن احمد بن محمد بن علی واحدی نیشابوری شافعی، مکنی به ابوالحسن. رجوع به ابوالحسن (علی بن احمد ابن...) ، و مآخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج 7 ص 26 و سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 224 و طبقات الشافعیۀ اسنوی ص 182 و اسماء الرجال الناقلین عن الشافعی و المنسوبین الیه تألیف ابن هدایه ص 61 و مناقب الشافعی و طبقات اصحابه من تاریخ الذهبی ص 145 و فهرس المؤلفین بالظاهریه وفیات الاعیان ج 1 ص 419 و طبقات الشافعیه ج 3 ص 289 و معجم الادباء ج 12 ص 257 و کامل التواریخ ابن اثیر ج 10 ص 35 و البدایۀ ابن کثیرج 12 ص 114 و طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 523 و انباء الرواه ج 2 ص 223 و طبقات الشافعیۀ ابن هدایه ص 58 و شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 330 و مختصر دول الاسلام ج 2 ص 3 و بغیهالوعاه سیوطی ص 327 و النجوم الزاهره ج 5 ص 104و مرآهالجنان ج 3 ص 96 و المختصر فی اخبار البشر ج 2 ص 201 و مفتاح السعاده ج 1 ص 402 و کشف الظنون ص 76 و 125و سایر صفحات و روضات الجنات خوانساری ص 484 و فهرست الخدیویه ج 1 ص 133 و 221 و ایضاح المکنون ص 673 و فهرس المخطوطات المصوره ص 50 و هدیه العارفین ج 1 ص 692
ابن احمد بن محمد بن علی واحدی نیشابوری شافعی، مکنی به ابوالحسن. رجوع به ابوالحسن (علی بن احمد ابن...) ، و مآخذ ذیل شود: معجم المؤلفین ج 7 ص 26 و سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 224 و طبقات الشافعیۀ اسنوی ص 182 و اسماء الرجال الناقلین عن الشافعی و المنسوبین الیه تألیف ابن هدایه ص 61 و مناقب الشافعی و طبقات اصحابه من تاریخ الذهبی ص 145 و فهرس المؤلفین بالظاهریه وفیات الاعیان ج 1 ص 419 و طبقات الشافعیه ج 3 ص 289 و معجم الادباء ج 12 ص 257 و کامل التواریخ ابن اثیر ج 10 ص 35 و البدایۀ ابن کثیرج 12 ص 114 و طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 523 و انباء الرواه ج 2 ص 223 و طبقات الشافعیۀ ابن هدایه ص 58 و شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 330 و مختصر دول الاسلام ج 2 ص 3 و بغیهالوعاه سیوطی ص 327 و النجوم الزاهره ج 5 ص 104و مرآهالجنان ج 3 ص 96 و المختصر فی اخبار البشر ج 2 ص 201 و مفتاح السعاده ج 1 ص 402 و کشف الظنون ص 76 و 125و سایر صفحات و روضات الجنات خوانساری ص 484 و فهرست الخدیویه ج 1 ص 133 و 221 و ایضاح المکنون ص 673 و فهرس المخطوطات المصوره ص 50 و هدیه العارفین ج 1 ص 692